KARANLIK ÇAĞ YARATIKLARI

Eskiden düşman belliydi,herkes mertçe çarpışır güçlü olan kazanırdı.Ama şimdi ne düşman belli nede hedef.Kimden ne geleceği belli bile olmuyor.Dostum diyorsun sarılıyorsun,arkasını sıvazlarken vıcık vıcık balçık bulaşıyor ellerine.Bu da nedir diye anlamaya çalışırken yüzünü bir dönüyor kendini büyük bir şokla arkaya atıyorsun.Sende mi ?Yo yo yo herkes olur ama sen olma nolur''desende faydasız.Şok olmuşluğunla zedelenen güvenini yanına alıp yalnız yüreyeceğini bildiğin karanlık ve tehlikeli yollara çıkıyorsun yeniden.Bakınıyorsun''belki bir aydınlık pencere görürde bir bardak su içer,biraz soluklanırım'' diye.Karanlık perdelerin arkasından bakan baykuş gibi gözleri üzerinde farkedip biraz tedirginlikle yürümeye devam ediyorsun.Hala karanlık hala karanlık.Nerde bu aydınlık?Dilinde ezgileşsede yüreğindeki umudunun elini hiç bırakmıyorsun.Yorgun,aç bihaç düşmüşken,gözlerin aydınlığa hasretken,bir küçücük ışık çarpıyor gözüne.Onca karanlıktan sonra bu paraltıyı bile farkedebilmek mücize diyerek gözlerini ovuşturup,pencereden içeriye bakmaya çalışıyorsun.Ve yığılıp kalıyorsun olduğun yere.Halsizliğin yorgunluğun değil seni yıkan.Aydınlığı karanlığa çevirip kendileri zevki sefadan geri kalmayan bu yaratıkları görünce,içinde besledeğin umudunun elini bırakıp umutsuzlukla yüzyüze geliyorsun.Uyandığın zaman hatırlamaya çalışıyorsun.Ne oldu bana?Hafif bi kımıldanma hareketinden sonra neler olduğunu anımsamaya başlıyorsun.

Neydi gördüklerin kabus muydu,yoksa gerçek mi?İkilemler arası köprüler kurmaya çalışırken bi gayret diyerek tekrardan doğrulup o pencereden içeriye bakmaya çalışıyorsun.Bir zamanlar bu ülkenin AHLAKI ve NİZAMI için NAMUS ABİDESİ kesilen YARATIKLARIN kara perdeler arkasında neler yaptığınla karşılaşınca. benim MİLLETİM bu YARATIKLARA MI kandı? diyerek bir daha yıkılıyorsun.Sonraaaaaaa sonrası hiçbir zaman yokkk HEP KARANLIK,HEP KARANLIKKKKK.....

İDEA,,,,,