11 Nisan 2009 Cumartesi

AKŞAMIN KIZILLIĞINA MEKTUP


Günün ellerini bırakıp ay'a ,
nereye böyle?
Sis ve gölgeli yollar kadar karanlık yanında kalasım var bu gece.
Kalmaların ötesi olamadım.
Gitmeler giydim üzerime.
Şimdi ''NEDEN''diye sorma n'olur.
Ben anlatacağım hikayemi zamanı gelince.
Kızıl akşamlar topluyorum heybeme.
Kar'ın soğuğu hala üflesede nefesini,
Güneş gülücükler saçıyor etrafına.
Karşılık veriyorum.
Karşılıklı gülüşüyoruz.
Bir yoksunluk dolarken gözbebeklerime,
yalnızlığımı unutturan gölgeme sarılıyorum.
Adımımla adımsızlığım arasında zigzaglar çizerken,
Güneşin yerini kızıl akşamlara bıraktığını görüyorum.
Gözümü kırpmaksızın izliyorum veda anını.
Benim hiç böyle vedalarım olmadı.
Uzun uzun bakmalarım bu yüzden
Akşamların kızıllığına.

İDEA,,,,,

6 yorum:

  1. Guzel sıırlerıne baslamıssın
    cok sevındım İDEA cım..

    YanıtlaSil
  2. Çok güzel canım.Vedalar her zaman zor.Ama mecbursak veda etmekte hayır var die düşünüyorum.sonrasında daha iyi olabilme ihtimali varsa özellikle.sevgiler canım.

    YanıtlaSil
  3. ;) teşekkürler çok güzel

    YanıtlaSil
  4. ÖYKÜM;

    Kelimelerle tekrardan oynamaya başlamak güzel.Ama en güzeli ne biliyor musun??
    Beraber oynayabileceğim oyun arkadaşlarımın yanımda olmuş olması.

    YanıtlaSil
  5. YANSIYAN EBRULİ ANKA;

    Sözlerin için teşekkürederim.Evet artık yormuyorum ruhumu.Bıraktım,varsın gitsin kendi uzaklarına.Dediğin gibi hayırlara vesile olmaktır belkide bazen VAZGEÇEBİLMEK.

    YanıtlaSil
  6. UYKUSUZ;

    Asıl ben teşekkürederim varlığınızı her daim hissettirdiğiniz için.

    YanıtlaSil