Bir gün turuncu başlıklı kız ormanda kolundaki sepetiyle zıp zıp zıp yürüyormuş.Aşsızlara aş taşırmış o sepette.Küçücük bir sepetmiş aslında kolundaki.Ama bu sevimli kızın yüreği öyle güzel ve zenginmişki hiç bitmezmiş içindekiler.Arttıkça artar tüm ormandakilere yetermiş.Birde iç sesi varmış bu turuncu başlıklı kızın.Öyle bir iç sesmişki bu tüm kötülüklerden korurmuş onu.Bazen o'na gerçek gibi gelirmiş bu iç ses.Ve de sürekli dermiş ki;
-''Sonsuza dek yanında olup seni kötülüklerden koruyacağım''
Hep yanındaymış gerçektende.Ve hepte koruyormuş bizim turuncu başlıklı kızı.Bir gün yine ormanda gezerken turuncu başlıklı kız bir bakmış çooook uzakta mor bişey var.Evet mor ama buda kim?Yaklaştıkça mor'a kendisine benzetmiş.Ve hemen sormuş;
-''Heyy mor adın ne senin?''
Mor'da cevap vermiş;
-''İç sesin''
,,,HUZURUM,,,
Ya ama sen bu resimlere hokus pokus mu yapıyorsun yaa. Süper uygun bir resim bulmuşsun yine :)
YanıtlaSilBu arada ben bu masalı çok sevdim, basit ve de kısa bir masal ama, gerçekliği çok fazla...
Tıpkı HUZURUM gibi.
YanıtlaSil