GÖKKUŞAĞINI ARARKEN KENDİNE KANAYAN ADAMA

Kaybolup gidişlerin gibi saklım saklım titreyen ellerinin ,su sızan aralarında tutunamamak. Sen değil miydin kavgaların yeminlisi. Sen değil miydin paylaşımın parçalanmamış bütünlüğü? Şimdi sorsam,diyebilir misin ki;

''Ben aşk perisiyim ''

Söyleyebilsen bile kanatlarını gören olur mu? Bir yok olan,bir var olur mu? Küçük masalların cebi yırtık umutlarını biriktiren sahaflar gibi,tozlu sayfaların eskimeyen yanında kalmak değil de nedir bunun adı?

Şimdi verdiğin savaşın neresindesin? Hiç sordun mu kendine? İnat boyutunu geçeli çok olmuşta,durup durup yere bakmak niye?

Utanç;

Neden utanmalı insan ? Borçlu olduğu ruhundan mı? Özgür bırak gitsin . Ödenmiş olsun hesap.

-''Bu kadar kolay mı ? Ya vicdan ? Onun hesabı kime nasıl verilir?

Arkada bırakılan yıkılmış hayatlar ve kırık kalplerin ahı bir çırpıda nasıl silinir. Korkuların eli kanlı bekçisi gecelerime kabus olup çökerken, ölmek,ölebilmek için verdiğim bu amansız mücadeleden galip geleceğim günü bekliyorum'' mu diyeceksin?

Şimdi Derin Derin al nefesini. Başla yeniden yürümeye. Ağır adımlar at. Ayağının altında ezmeye çalıştığın gerçekleri görmen kolay olur. Sonra kaldır başını bak Güneşe. Işıl Işıl,tıpkı gözlerin gibi. Her sabah sırtını döndüğün aynalara bak uzun uzun. Hani kaçıyordun ya eskiden. Şimdi inadına ''seni seviyorum'' de. Sarıl bazen kendine. İçindeki çocuğuda al parka git; balon al,şeker al ver eline. Bırak özgürce koşsun oynasın. Düşsün,dizleri kanasın. Tut elinden kaldır sevgiyle. Düşsede sev onu. Suçlama düştü diye. Yargılama. Sadece çok sev.

Hadi artık gülümse. Bırak geçmişi,kurtaramazsın. Kurtarılmayı bekleyen bir gelecek var önünde. Aç pencereni,girmek isteyen rüzgarı engelleme. Bir de gökyüzünü ve maviyi Unutma. Mavi umuttur. Umut ise,bu Dünyada var olma sebebimiz.

İDEA,,,,, dan GÖKKUŞAĞINI ARAYAN ADAMA HİTABEN ...