ÖZ

Vurgunlarımda büyüdü geceler.

Koştum koştum yetişemedim.

Ardından nefessiz kaldım.

Kaldırp başımı bakamadım.

''Dur'' lar doldu gözlerime,

omuzlarımdan yükünü atamadım.

Sorgusuzluğumda sessizlik ördüm saçlarından.

Tek tek ıslandım kayboluşlarında.

''Anlam'' sarıp kanayan yaralarıma,

yarınlarımı aradım.

Bir izdi istediğim,

bir bir giz belkide.

Saklayamadım seni kuytularımda.

Lal olası dilim ihanet etti bize.

Kim bu yabancı?

Tanıyamıyorum .

Değişen neydi ki?

Cesaretsizliğin içinde büyümeye çalışırken,

öylesine küçülmüşüm ki,

Bakıyorum,

Göremiyorum kendimi.

Ellerim asılı kaldı boşlukta.

Tutunası kelimeler sırtını döndü.

''Git ÖZ'ünü bul kaybettiğin zaman aralığında.

Sonra sonsuz ol

Zaman ol.

Nesne ol.

varlık ol.

Ama sen ol.

ÖZ ol''

Yüreğimi inançla doldurmalıyım yeniden.

Tanrı,umut,Mutluluk dolanmalı damarlarımda.

Ya da HİÇ olup kaybolmalıyım satır aralarında.

İDEA,,,,,