27 Aralık 2010 Pazartesi

BEN HİÇ KELİMESİZ KALMAMIŞTIM Kİ.

Cebimde,yitirdiğim kelimelerimden kalan kırıntılara bakmakla geçiriyorum günlerimi. Eksiklik değil sanki,daha çok hiç olmamak gibi.


İDEA,,,,,

5 yorum:

  1. Bloğumu ilk açtığımda, ilk yazıma, ilk yorumu yapan İdea;

    Bazı bazı birikenleri sindirmekle geçiyor hayat. Sanırım o dönemdesin.

    Hiç olmamak olur mu hiç? Kırıntı dediklerin güvercinleri göğe kaldırır, bir küçük kuş yavrusunu besler belki. Belki de o kuş yavrusu serpilir de talih kuşu olur birinin başına.

    Olamaz mı? Olabilir. :)

    YanıtlaSil
  2. yorumlarını özlüyorum sevgili idea,
    nerelerdesin ?

    YanıtlaSil
  3. Ben de kendimi çok özledim. Hem de çokkk.
    Ama hayat öyle yerlere götürüyor ki bizi,geri dönmeye gücün kalmıyor. Evet aynadaki aksim,dün gibi hatırlıyorum bloğu açtığın günü. Ama o günden bu güne ne değiştide böylesi dermansız kaldım. Şimdilerde bunu sorguluyorum. Yorumsuz kalsamda bu okumadığım anlamına gelmez ki.

    YanıtlaSil
  4. okumana seviniyorum elbet, ama senin fikirlerini özledim ben :)
    gücünü yeniden toparla lütfen, kalk ayağa silkin, kendine gel, bu tek fırsat, başka bir hayatımız yok, kolay değil desen de biraz çaba göstersen belki evren de bu çabanın karşılığını verir sana :)
    iyi olduğuna dair güzel haberler duymak dileğiyle,

    sevgiler,

    YanıtlaSil
  5. Güzel dileklerin adına sonsuz teşekkürler ful.
    Özlemek ve özlenmek en güzel duygu. Sanırım tek beden de geri dönüşe dair sinyaller var benden yana :)

    YanıtlaSil