Gecenin bir yarısı. Diğer yarısı nerde bilmiyorum. Sormazsın ya zaten laf olsun diye söylüyorum. Günleri çuvala doldurdum. Geceler sığmadı,ben de yanıma yatırdım. Biliyor musun? Çok geveze. Konuşup duruyor bır bır kulağımın dibinde. SUS demiyorum hiç. Ben dinledikçe O anlatıyor. O anlattıkça ben dinliyorum. Bazen üşürüm ya hani ben. Senden ılık bir nefes getirip örter üstüme çaktırmadan. Oysa ben çakarım. Çaksamda oyununun bir parçası olurum üzülmesin diye. Geçen bir uyku saatinde n'oldu biliyor musun? Seni bıraktı rüyalarıma. Kulağıma fısıldadı inceden; '' Hiç söylemesende özlemişsindir.'' dedi. Sesimi çıkarmadım. Çıkarsamda cebimde ne kadar sesim kalmıştı ki sana ait. Bir sakız bile alamazdım. Bir sakız bile alamazdım.
Gece,bazen uyuyamadığımı görünce beni ayaklarında sallar. Gülme... Napayım büyüyemedim işte hala. Büyüdüm aslında. Yani bir yanım büyük. Kocaman. Hani kalelerim vardı benim.bilirsin sen de. Sevdiklerimi koyup içine,koruyacaktım kötülüklerden.
Senin de şehrinde Analar ağlıyor mu hala? Bağrın yanıyor mu? Sen de kaçıyor musun bazen gerçeklerden. Görmezden geliyor musun? Gelebiliyor musun?
Peki ya senin şehrinde yağmurlar başladı mı ? Sen sevmezdin yağmurları. Hatta basamazdın üzerine. ''Bir köşende birikmişliklerini kapıma neden getiriyorsun?'' deme. Özledim seni sadece. '' senin beni özlemeye hakkın yok'' diyeceksin biliyorum. Ama benim seni sevmeyede hakkım yoktu biliyorsun.
Şimdi neyin ağıdı bu? Gökyüzüne açılan ellerim niye,bilmiyorum. Ki o eller başkasının ellerinde olduğu halde. Soruyorum bazen kendime.''özlediğin ne?'' Ooooo bahane çok. Kızma bana n'olur. Bunu da silip atarım yine ötekiler gibi. Ama silemzsem...... Bu güçsüzlüğümden değil.
Ben kelimelerimi üflüyorum avucumun içine,onlar parmak izim olup kalıyor bedenimde.
İDEA,,,,,
