Biriktirdiklerimden yola çıkıyorum. Çıktığım yollardan geri dönüyorum. Sanki neden çıktığımı bilmeden dönmek gibi. Sorgusuz yarınlar için tüm bu emekler,zahmetler. ''Ağır mı geldi arkadaş'' diye sorsan,derim ki; ''Ağır gelmedi. Ben zaten yorgundum. Sen ağırlığımın üzerine geldin.'' Anlamsız bakışlarla beni anlamaya çalışma. Yoksa baştan kaybedersin. Anlamasanda anlıyormuş gibi de davranma,anlarım... Anlamsızlıklar içinde çiçek açarım. Bağımlı salon çiçekleri gibi değil ama. Dağlarda açan bağımsız,isimsiz kır çiçekleri gibi.
''Nedir bu özgürlüğe takıntın.'' Demiştin bana bir gün rüzgar. Sadece gülümsemiştim. Kafanı sallayıp geçip gitmiştin. Hala merakediyor musun?
özgürlük tutkumu dizginledim,dizginlemem istendi yaptım .
YanıtlaSilAma çok acıtıyor ARTIK.
onu bilememem ama ben çok merak ediyorum :/
YanıtlaSilher insanın içinde vardır bu takıntı. kimi toplumsal kurallara boyun eğer, kabullenir, kimi kaldığı yerden devam eder...
YanıtlaSilinsanın doğasındandır herhalde..
Özgürlük insanı daha özgün kılıyor. Hele ki sonrasında yaşadıklarının üzerine birikenler!...
YanıtlaSilYoksa; dizginlemek, bastırmak, güdükleşmek! tüketir insanı...
zaman zaman bende bu duyguları yaşıyorum ağır geliyor pek çok şey bana da!
özgürlük, özgür olmadığın hissiden özgür olduğunda mı vardır? Bu soruyu kendime çok soruyorum, özellikle de şu sıralar. Ama bildiğim birşey var, özgürlük tümüyle beyinde var olan, ya da yok olan birşey.
YanıtlaSilSevgimle...hala
f